I love you Mali, I do.

De laatste stageweek zit er al op.. :( Aanstaande donderdag zullen Marie en ik terug op Belgische bodem staan om 15u45. Maar zo ver is het gelukkig nog niet en genieten we nu van ons laatste ,warme weekend in Segou.

Over het festival van de Niger heb ik niet zo veel te vertellen. Wel dat er énorm enorm veel volk was en dat we het heel anders hadden voorgesteld. Ik persoonlijk had gedacht dat er op straat meer te doen zou zijn, wat niet het geval was. Wel werd je, zoals gewoonlijk, aangeklampt door allemaal marktkramers die ons iets wilden verkopen. ‘Madame venez voir. Achetez pour bon
prix’ Op den duur begon je dat uit jezelf te zeggen ‘ jaja bon prix zeker?’. Het was ook verschrikkelijk heet dat weekend! En dan moet je nog bedenken dat we nog niet eens in het heet seizoen zitten!

Tijdens onze laatste week op de werkvloer hebben we nog vanalles meegemaakt.
Zo was er een meisje van ongeveer 10jaar met een verbrandde arm die plots overleden is woensdag namiddag… Terwijl Marie ze maandag nog verzorgd heeft en ik woensdag morgen. Daar was helemaal niks bizars aan te zien. Ze krijste en huilde wel van de pijn maar daar zat wel goed leven in. Ikzelf heb ik niks opgemerkt, ze had geen koorts niks…En namiddag komen ze ons vertellen dat ze gestorven was. Alle hulp kwam te laat en niemand zag het aankomen.

Marie en ik hebben ons deze week ontfermd over een zwaar ondervoed kind. Het jongetje, die Marie en ik ‘Mali’ gedoopt hebben naar onze namen Marie en Alicia, had al zeker meerdere weken niet meer gegeten. Die mama is terug zwanger en is met de borstvoeding gestopt omdat ze denkt dat borstvoeding geven en zwanger zijn slecht is voor het ongeboren kind.
Bijgevolg…ze is niet overgeschakeld naar andere voeding en was Mali aan het sterven van de honger. Marie kon dit niet aanzien en had besloten om het kind zelf te voeden voor een paar dagen. Samen hebben we een beurtrol afgesproken. Dinsdag morgen had ik de ochtendshift en namiddag nam Marie, Mali voor haar rekening.
Ik had wel geluk met mijn shift, namiddag had hij diarree en mocht Marie dat ‘opruimen’ :D.
De manier hoe we Mali eten moesten geven was letterlijk geforceerd. Marie moest de neus dicht pitsen terwijl ik op zijn kaken moest duwen in de hoop dat hij z’n mondje zou opendoen. Vreselijk vonden we dit. Maar het ging niet anders.
Mali sliep bijna de hele dag door. Hij was letterlijk een vod.
Mali was ziek, overgeven en diarree. Met als gevolg dat Alicia en Marie er dinsdag en woensdag ook last van hadden. De details hoeven we hier niet mee te delen!

Het afscheid in Koutienso viel ons zwaar. Zeker het afscheid nemen van de zusters. Uiteindelijk bouw je daar wel een band mee op en is het helemaal niet fijn om die band weer te moeten ‘ doorbreken’. We hebben wel email adressen uitgewisseld en telefoonnummers zodat we af en toe
toch eens kunnen mailen of bellen.
Dinsdag morgen vertrekken we naar Bamako. Daar zullen we nog één nachtje verblijven in de B&B van An en dan is het richting België.
Ik ga hier weg met een heel dubbel gevoel. Ik hou van dit land en wil hier gerust nog wat langer blijven. En toch ga ik blij zijn om iedereen thuis terug te zien. Achja, terug komen doe ik zeker nog!
x