Alle kleuren van de regenboog

Alle kleuren van de regenboog…
Vorig weekend besloot ik de grond eens van dichtbij te gaan
bekijken. Niet zomaar wat grond en neen geen zand maar ik ging voor een hard
trapje. En ik besloot dat nog eens te gaan doen aan de ingang van een hotel.
Lekker dicht bij de receptie waar veel volk bij elkaar zat. En BOEM daar ging
ik! Met enige ongemakken tot gevolg. Een mooi groen-paars-grijs-blauw gekleurde
knie en voet en een nogal houterige gang gedurende een paar dagen.
Enkele uren na mijn ‘slippertje’ stond er een boottocht op de Niger op het
programma. De gids, Moulaye, zag dat er iets mis was en bood mij een massage
aan. Ik twijfelde.. Aangezien ze hier het begrip ‘ subtiliteit’ niet echt goed
kennen… Maar uiteindelijk gaf ik toe. Al genietend van de mooie uitzichten
vanuit ons bootje begon hij er aan. Man man man! ’t Was plots gedaan met
genieten van de rust. Ik probeerde de pijn van de massage? Te verbijten. Na de
pijn kwam inderdaad het betere gevoel.
Tijdens de tocht hebben we de meest mooie dingen gezien. Je kan het beschrijven
als een scène uit the lion king.. prachtige zon, mooie natuur, etc. Na enige
tijd op het bootje kwamen we bij een dorp aan waar ze potten bakten. Daar
moesten we uitstappen en kregen we een uitgebreide rondleiding van Moulaye. Ook
hier kwam je ogen tekort! Ongelofelijk hoe die mensen dat daar doen. Zodra de
potten hun vorm hebben worden ze onder bergen hooi gestopt en wordt dat hooi in
brand gestoken. Wat een spektakel en wàt een hitte!
Na het bezoek aan het dorpje vaarden we terug
naar Segou en klommen we op het rieten dak van het bootje waar we weer eens
genoten van de prachtige zonsondergang. Ik waande me echt in the lion king,
alleen Simba ontbrak haha!
Maandag ochtend voelde ik mij slecht. Ik was verkouden, had keelpijn, hoesten
en daar nog eens een pijnlijke knie bij. Toffe combinatie. Ik moest ‘thuis’
blijven en een dag rusten. Deed me wel deugd… Hoewel heimwee die dag ook wel
serieus de kop op begon te steken. Ik kon aan niets anders denken dan thuis. De
dag erna was dit weer over en dit gelde ook voor de keelpijn. Dus kon ik terug
in actie schieten.
Eigenlijk viel het deze week qua ‘ shocktoestanden’ wel mee. Behalve één meisje
dat ernstig verbrand was aan haar hele bovenlichaam( haar kleed was in brand
geschoten..) Ik ging helpen verzorgen. Ik ben er welgeteld 5 minuten bij
geweest en moest daar toen weg. Dat meisje was hooguit 10jaar en verbeet de
pijn, ze liet geen traan.. haar lichaam beefde als een grassprietje en af en
toe krijste ze het uit van de pijn. Ik kon het niet aan zien! In België zouden
ze zo’n mensen in een kunstmatige coma houden.
Ik heb ook nog een miskraam gezien… Een jong meisje, 15jaar! En voor de 2e
keer zwanger ging haar ongeboren kindje van 5maanden verliezen. Ik was niet van
plan om te blijven kijken maar plots gebeurde het. Daar kwam het kleintje… een
perfect wezentje, maar veel te klein om nu al te overleven. Je zag duidelijk
het gezichtje, de handjes, de voetjes. Het mocht niet zijn.
Verder was het een hele rustige week. We hebben onze was gedaan, very
oldschool! 2 emmers water, wasmiddel en schrobben maar!
Het komende weekend vind het Festival van de Niger plaats. Ik ben zeer
benieuwd, want van horen zeggen is dit heel mooi om te zien en komen er mensen
van uit alle hoeken van de wereld hier naar kijken. De uitleg krijgen jullie volgende
keer…
Groetjes x